Argumenty za wprowadzeniem metody KGR do systemu pomocy dziecku i rodzinie

Poniższa tabela (Tabela 6) prezentuje odpowiedzi respondentów wg kryterium stażu pracy.

Tabela 6. Argumenty za wprowadzeniem metody KGR do systemu pomocy dziecku i rodzinie wg kryterium stażu pracy (N=47)

	Argumenty za wprowadzeniem KGR do systemu pomocy dziecku i rodzinie	1-5 lat stażu pracy		6 i więcej lat stażu pracy		Razem
		n	%	n	%	n	%
	Poznanie mocnych stron rodziny	3	12%	4	18,18%	7	14,89%
	Nowe narzędzie pracy	3	12%	2	9,09%	5	10,63%
	Uniknięcie ingerencji i instytucji pomocowych i angażowania specjalistów	2	8%	2	9,09%	4	8,51%
	Aktywizacja zasobów rodziny, mobilizacja	2	8%	2	9,09%	4	8,51%
	Zwiększenie efektywności systemu	2	8%	2	9,09%	4	8,51%
	Inne	3	12%	3	13,63%	6	12,76%
	Brak odpowiedzi	10	40%	9	40,90%	19	40,42%

Źródło: badania własne.

Uwagi:

Procenty nie sumują się do 100 ze względu na to, iż badani mieli możliwość wyboru więcej niż jednej odpowiedzi.

Inne: podjęcie odpowiedzialności przez rodzinę (I – 2, %%), scalenie rodziny (I – 1, 4%), niskie koszty finansowe metody (II – 1, 4,54%), przeciwdziałanie zjawisku wyuczonej bezradności (II – 1, 4,54%), powiedzenie „nie tracimy nic, a wiele można zyskać” (II – 1, 4,54%).

Spośród przedstawionych argumentów optujących za wprowadzeniem Konferencji Grupy Rodzinnej do systemu pomocy dziecku i rodzinie zauważalne jest znaczne podobieństwo. Tak więc staż pracy nie różnicuje argumentacji za wprowadzeniem KGR do systemu pomocy dziecku i rodzinie. Wskazane argumenty  sugerują, iż pracownicy instytucji pomocowych widzą naglącą potrzebę wzmocnienia rodziny z jednej strony wskazując na poznanie mocnych stron a z drugiej na wzięcie odpowiedzialności przez rodzinę czy scalenie rodziny. W pierwszym kryterium 40 % badanych osób nie odpowiedziało na pytanie, a w drugim prawie 23 %. Zwiększający się brak odpowiedzi na pytanie w każdej grupie osób sugerować może albo przemęczenie pracą wraz z większą ilością lat stażu pracy albo zwiększającą się niechęcią do angażowania się w pracy.