Hałas

konspekt lekcji z ekologii

Temat: hałaśliwi sąsiedzi – wyprawa w świat dźwięków
i wibracji (szkodliwość hałasu).

Forma: Wycieczka po osiedlu.

Cele: – Uświadomienie dzieciom szkodliwości hałasu dla zdrowia Rozumienie konieczności zachowania ciszy w określonych miejscach (np. teatr, apteka, sala operacyjna)

• Zachęcanie dzieci do cichego porozumiewania się, unikania zbędnego hałasu
• Doskonalenie aparatu słuchowego

Przebieg:

1. Słuchanie nagranych na taśmę magnetofonową różnych odgłosów, rozpoznawanie ich (szczekanie psa, krzyk dziecka, odgłos motocykla, autokaru itp.)

2. Nauczycielka proponuje dzieciom wybranie ze zbioru obrazków tych, na których narysowane są przedmioty będące źródłem dźwięku. Po dokonaniu wyboru dzieci wypowiadają się na temat urządzeń głośno pracujących i ich wpływu na zdrowie (ból głowy, uszu, zdenerwowanie). Nauczycielka uzupełnia informacje dzieci mówiąc, iż przebywanie w pomieszczeniach, gdzie jest duży hałas powoduje, że ludzie słyszą słabiej, czasem nawet tracą słuch, stają się bardziej nerwowi, nie mogą dobrze pracować, ani się uczyć.

Opowiada również o zachowaniu zwierząt, które chorują będąc w miejscach dużego nasilenia hałasu, przestają się opiekować swoimi małymi, np. foki. Proponuje, aby zaobserwowały zachowanie psów lub kotów, podczas silnych wystrzałów, np. petardy noworoczne. W czasie rozmowy nauczycielka zwraca uwagę na miejsca szczególnego hałasu, jakimi są ulice. Na tablicy wiesza ilustrację samochodu, który jedzie ulicą (auto zanieczyszcza powietrze i zakłóca ciszę głośną pracą silnika, którego dźwięk dochodzi do domów przy ulicy – ludzi mieszkających w tym domu boli głowa). Nauczycielka zapoznaje dzieci z planem i celami wycieczki, przypomina zasady bezpiecznego zachowania się.

1. Dzieci idą wzdłuż ulicy i rejestrują dźwięki przejeżdżających pojazdów: samochodów, motocykli, rowerów. Dochodzą do skrzyżowania, gdzie trwają prace nad przebudową jezdni. Pneumatyczne młoty, potęgują hałas do tego stopnia, że dzieci nie mogą słyszeć się nawzajem. Dzieci zatykają uszy, bo hałas jest nie do wytrzymania. Mijają ulice, trafiają na budowę. Tam słychać pracę betoniarek, dźwigów, samochodów ciężarowych. Czują lekkie drgania podłoża, na którym stoją. To wibracje, równie uciążliwie i niebezpieczne jak hałas. Wracając słuchają odgłosu przelatującego samolotu, kosiarki koszącej trawę i przejeżdżającego pociągu.

W drodze powrotnej zatrzymują się w parku, w którym słychać śpiew ptaków, bzyczenie pszczół, szum drzew. Odpoczywają.

3.  Po powrocie do przedszkola nauczycielka rozmawia z dziećmi na temat miejsc, w których panujący hałas był szczególnie uciążliwy.

– Gdzie dzieci czuły się zmęczone, rozproszone i mało bezpieczne?

– Które miejsca chciałyby natychmiast opuścić, a w których zatrzymać się na chwilę westchnienia i zadumy?

     W podsumowaniu nauczycielka podkreśla mankamenty usytuowania mieszkań i terenów zielonych w bezpośredniej bliskości ulic, linii kolejowych oraz zakładów przemysłowych. Przypomina spostrzeżenia z wycieczki. Zaznacza, że jest też wiele działań i zachowań ludzi, które stają się źródłem zakłóceń i uciążliwości, a zależą od sposobu bycia wieczni majsterkowicze, „gościnni” gospodarze, czyli „hałaśliwi sąsiedzi”.

4. Nauczycielka włącza dzieciom wcześniej nagraną indywidualną zabawę dzieci (z dnia wczorajszego), gdzie samodzielnie bawiły się przed obiadem. Słychać wrzask, wszyscy krzyczą, mówią, jednocześnie. Najpierw dzieci wypierają się, że to nie one, ale potem rozpoznają poszczególne głosy. Jest im wstyd, że tak hałasują. Umawiamy się, że od dziś bawimy się ciszej
i kultury. Są to z reguły pozbawieni wyobraźni amatorzy głośnej muzyki.

5. Dzieci postanawiają zaprojektować znak nakłaniający do zachowania ciszy w sali. Tworzą krąg ciszy – siadają w kole i w ciszy przekazują sobie naczynie wypełnione wodą.